Köyümüz

     AHMETÖLEN KÖYÜNÜN  İSİM  TARİHİ:  
Balıkesir Çevresinde İskân Haraketleri,
Manavlar, Yörükler, Çepniler,
Türkmenler,
Mutıncırlar, Ankara 1997, s. 51'de
Ahmet
Vefik Paşa'nın 1861-1864 yıllarındaki
yöredeki aşiretleri iskân teşebbüsleri
sonunda Yagcıbedir aşiretinin "
Sındırgı kazası, Gölcük, Kulakkesen,
Çekirdekli ve T'apcıkuyusu, Bigadiç
Nizanköyü, Kavakderıa, İlyas Köyü,
Çağış-Kanlı kavak
Çömlekçi, Kepsut Karacakışla,
(derekışla
) Ovacık, Yal vadi ç, Altınova,
Kızıl çukur,
Bakırdamı (arı taşının dibi )denilen
yerlerde"
iskân edildiklerini söylenmektedir. 
     Yağcıbedir yörükleri yıllar önce 
göçebe
şeklinde yaşadıklarından bu
civarda 
yaşayan yağcıbedir yörükleri
bahar
aylarında
Dursunbey alaçam dağına,
sonbaharda
köyün cıvarına, hatta çoğu köy
merasında
bulunan arı taşının eteklerinde konaklarlbunların içlerinden
bir yörükte,şimdiki hüseyinler 



mahallesinin altında bulunan
çat deresinin
kenarına varmış.Yine ,çadırını
her yıl düzenli
olarak kurarmış, Bu yörük
oğlunun yıllar
sonra nur topu gibi oğlu olur
.Çocuk zaman
sonra emeklemeye başlar.Yörük
oğlu çat
deresinin önüne hayvanlarını
düzenli bir
şekilde sulamak için derenin
önüne
set (bent) yapar.yörük oğlu
çocuğuna
AHMET ismini koyar.Birgün
yörük eşiyle
birlikte bentten  gecerek
karşı tarafta
bulunan küçük baş
hayvanlarından süt
sağmak için gecerler.
Bunu hisseden
ahmet emekleyerek settin
üstünden
geçmek ister. Settin
üzerinden geçerken
küçük ahmet düşüp boğularak
ölür.
yörük ve eşi döndüklerinde
acı
manzarayla karşılaşırlar
ve dünya
zindan olur yörükoğluna ,
Yine mevsim
geldiğinde  düzenli olarak
alaçama
giderler, bu gidiş ve dönüş
esnasında 
gören kişiler nereye gidiyorsun
,nereden
geliyorsun gibi soru sorduklarında 
,yörükoğlu Ahmetdin öldüğü
yerden
,Ahmetdin öldüğü yere gibi
cevap verirmiş.
Böylece AHMETÖLEN ismini
almıştır.
                                      

Ahmetölen, Kepsut - Dursunbey
arasında,
Kepsut'a bağlı 40 haneli köy.

Kepsut'a 15 km mesafede
bulunmaktadır.
Köyün halkı Yağcıbedir yörükleridir.
Köy halkının geçim kaynagı
hayvancılık
ve tarımdır. Köy iktisadi sıkıntıdan
dolayı özellikle Balıkesir'e göç
vermektedir.  
Balıkesir yöresine göçen
yağcıbedir
yörükleri   göçebe yaşamdan
yerleşik
yaşama geçmişlerdir.Yağcıbedir
yörükleri Balıkesir yöresinde XVII
Yüz yıldan itibaren  görülmeye başlamaktadır.Balıkesirde 
yağcıbedir yörüklerinin 
yerleşim yerleri şuralarıdır.
Sındırgı Karakaya,Eğridere,
ve Gölçük köyleri,Biğadiç
Kayalı dere köyü Kepsut AHMETÖLEN köyleridir. 

           Ahmetölen köyünün olduğu
yere
ilk önce Kara davutca,koca çolak
ve koca süleymanca yerleşmiştir
.D aha sonra
Sarfaklar köyünden  çoban halil 
  koca süleymana çoban alarak
gelir bir süre
sonra koca süleyman kızının birini
çoban halile verir  çoban halil iş
güveyi
kalir . Çoban halilin tam yedi(7)
çocuğu olur. Bunlar  
1-Çolak ali 
2-hasan Çavuş  
3-Bandırmalı 
4-ırazca  
5-Dikkaş karısı  
6-Katil hüseyin  
7-ganat kızı
1-ÇOLAK ALİ:Ramazan.Hasan.tevfik
.ayşe
.Zeynep,hatice,havva,Elif,ibrahim
,Hanife,Emine
 2-HASAN ÇAVUŞ:Şakir,Bayram,
Bekir,
Koca ismail,Fatma,Cemile,Zeynep 
Medine 
3-BANDIRMALI:Ali,Hanife,İsmail,Halil
,Ramazan,Ümmü  
4: IRAZCA: Davut,Çamır,Ayşe
,Fatma  ,hatice 
  5-dikkaş karısı:Murat ,Halil,
Hüseyin      
  6-KATİL HÜSEYİN:Bayram, elif,
Muharrem  
7-GANET KIZI : Koca Murat,Çavuş.
Talib,Çin Ali,Ayşe,KaraCemile    
NOT:Ganat kızının  kocası
Arablar mahallesinden
köyümüze gelmiştir.
Köye sonradan Mosmiller
Hüseyinler mahallesinden,
Alegözler ise sındırgıdan
gelmişlerdir. 
Yağcıbedir yörüklerinin zaten
Bİr kısmı sındırgıdan
geldiklerinde şindiki 
 köy merası sınırlarında 
bulunan
Arı taşının altına yerleşirler .
Hala
kalıntıları mevcuttur.Ozamanın
ileri
gelerinden  biri derki,ozaman
deprem
(zenzele) çok olurmuş"dostlar
zenzele
çok oluyor bir gün bu kayalıklar
üzerimize
düşer ölürüz" buradan ayrılıp
başka yerde konaklıyalım der ,Araplara,göcenlere,
karacaağaca, hüseyinlere ve
eyübbüküne dağlışırlar.
Derleyen:MUSA GÜNER                                           
 YÖRÜKLERİN TARİHİ

 

Dulkadirli Türkmen grupları
içinde bulunan Yaycı Yörükleri, 1691 iskânında Adana ovasına yerleştirildiler. Burada sıtmadan kırılmaya başlayan
Yaycı Yörükleri Anadolu’nun birçok
bölgesine dağıldılar. Bir kısmı Torosların
en sapa köşelerine sığınırken bir kısmı da Karasi Sancağı bölgesine geldiler.

Karasi Sancağı kadısına
gönderilen 1723 tarihli bir fermanda “Cebehane-i amiriye seksen kalem
keman vermekle vergilendirilen”[1][1] Yaycı Yörükleri’nin Adana iskânından
kaçıp Karasi Sancağı’nın sındırgı
kazası çevresine geldikleri ve
bunların “Bedürlü nam karyeye”
iskân ettirilmesi bildiriliyor.[2][2]

Devlete yay yapmakla vergilendirildikleri için “Yaycı”
adını alan bu aşiret, zamanlar
diğer Yaycı Yörükleri’nden ayrılmak
için “Yaycı Bedürlü” ve“Yağcı Bedürlü”
ismi ile anılır olmuştur. Karasi
Sancağı’na bazı şer-i sicil
kayıtlarında ve Tapu Tahrir
Defterleri’nde “Yağcı Bedürlü”
isminin yanısıra “Yayıcı Bedürlü”
veya “Yayacı-Yaylakçı Bedürlü”
gibi kayıtlara rastlanıyor ise de
, yazan kişilerin hatası olarak değerlendirilmelidir.

Yaycıbedir Obası’nın
yaylakları Kepsut Kazasına tabi
Üçbaş ve Alaçam yaylakları idi.
[3][3]

Dulkadirli Türkmenleri’nin
bir bölümü olan Yaycı Yörükleri’nin
bazı oymakları “Evlad-ı Fatihan”
ünvanıyla diğer birçok aşiret gibi
Rumeli’ne geçirilerek Avusturya ile
yapılan savaşlarda asker olarak görevlendirilirler. Osmanlı arşivlerine
göre Yaycı Yörükleri’nin iskân
edildikleri bölgeler şöyledir:

Kırşehir, Bozok (Yozgat),
Halep, Karahisar-ı Şarkî, İçel Sancağı-Anamur kazası(İçel Sancağı), Alaiye
 Sancağı-Manavgat kazası, Adana
Sancağı-Yüreğir kazası, Kengiri (Çankırı)-Kargu kazası, Paşa Sancağı, Şeyhlü
kazası(Kütahya Sancağı), Aydın Sancağı-Yenişehr-i Aydın kazası, Tırnova Kazası)Niğbolu Sancağı, İçel Sancağı-Aladağ
kazası, Biga Sancağı-Balya kazası,
Karasi Sancağı-Sındırgı kazası ve
Bergama kazaları,Yeniil Kazası(Sivas Sancağı), Filibe Kazası (Paşa Sancağı),Yüreğir Kazası(Adana Sancağı),Tarhala Kazası
(Hudâvendigâr Kazası)Uzuncaabad
Hasköy Kazası(Çirmen Sancağı)

1859-1864 seriye sicillerine
göre Yağcıbedir Yörükleri’nin iskân
yerleri şöyledir:

Sındırgı kazası: Gölcük, Kulakkesen, Çekirdekli Tapçıkuyusu;
Bigadiç: Nizan köyü, Kavakdere, İlyaslar, Çağış, Kanlıkavak, Çömlekçi; Kepsut:
Ovacık, Ahmetölen, Yılvadiç iskânları; Altınova (Ayazment) ve Kızılçıkur
Bakırdamı denilen yer.

Kanlıkavak ve Kavakdere
köylerine 1864 iskânında yerleştirilen Yağcıbedir Yörükleri zaman içinde buralardan ayrılmışlar, Sındırgı ve
Bigadiç civarında kendi aşiretleriyle birleşmişlerdir. Günümüzde
Kanlıkavak’ta Çepni Aşireti-Garili
Oymağı, Kavakdere’de Çepni
Aşireti’nin Karalar Oymakları
bulunmaktadır.

Her ne kadar Ahmet
Vefik Paşa iskânı ile bütün aşiretlerin iskânları sağlanmışsa da, Yağcıbedir Yörükleri’nin kesin iskânlarının
1915 yılına kadar bile tam
sağlanamadığını görmekteyiz.
1915 yılına ait Karasi Sancağı
Meclis-i Umumi tutanaklarında
Eğridere ve Eşmedere civarında
en az 600 hanenin henüz iskân
edilmediği anlaşılıyor[4][4].

Bugün Sındırgı civarında
hemen hemen her köyde Yağcıbedir
halıları üretilmekteyse de, Yağcıbedir Aşireti’ne ait köyler şunlardır:

 

Sındırgı           Bigadiç                 Kepsut                  Bergama

Karakaya        Yağcıbedir          Ahmetölen          İslâmlar

Eğridere           Kayalıdere          Bağtepe              Kızılçukur

Alakır                                              Karaağaç            Demirciler

Çakıllı                                              Dedekaşı            Mazılı

Eşmedere                                     Tilkicik                  Kıroba

                                                        Sarıçayır              Kocaoba

                                                        Ovacık                  Yenice

                                                        Dombaydere      Samanlık

                                                         Danahisar           Çağlan

                                                                                       Çakırlar

                                                                                      Yenigüzel

Dursunbey

Yunuslar (Karakeçililerle karışık)

* Bunlardan Kepsut Danahisar
ve Kepsut Sarıfakıhlar karışıktır.

 

  GELENEKSEL     EL SANATLARI:

Dokumalar:Balıkesir yöresine göçen 
Yörükler göçebe yaşam sürerken zamanla
yerleşik hayata geçmişlerdir.Dokuma
konusunda usta olan bu yerleşimlerde
daha çok kirkitli dokumalara rastlanmaktadır.
Halı dokumalarıyla
ünlü olan Yağcıbedir Yörükleri Balıkesir
Yöresinde XVII.yüzyıldan itibaren
görülmeye başlamaktadır.Balıkesir’de
Yağcıbedir Yörükleri’nin yerleşim yerleri şunlardır:Sındırgı İlçesi Karakaya,Eğridere,Alakır,Çakıllı,
Eşmedere ve Gölcük Köyleri,Bigadiç
İlçesi Kayalıdere Köyü,Kepsut İlçesi
Ahmetölen Köyü. 

-Kirkitli Dokumalar 

-Yağcıbedir Halıları: Balıkesir İlinde Sındırgı
İlçesinde dokunan ve adıyla ünlenen 
  el sanatı olan Yağcıbedir Halıları 
Balıkesir denilince ilk akla gelen üründür
.Bu halılar Yağcıbedir Yörüklerinin ellerinden çıkmakta olup Yörük kültürünün en önemli ürünlerinden biridir.  Yağcıbedir Halılarının
iki önemli özelliği vardır.Bunlardan biri
doğal bitki yaprağı ve köklerinden elde
edilen “kök boya” adı verilen boyalarla
boyanmış ipleri diğeri ise özgün motif kullanımıdır.Renkli yün iplerden iştar tipi
tezgahlarda dokunan halılarda “yörük
düğümü” ya da “Türk düğümü” tarzında
dokuma görülmektedir.Halılarda kullanılan
renkler koyu kırmızı,koyu mavi,lacivert
ve de az da olsa beyazdır.Lacivert renk
zeminde ve bordürlerde,kırmızı renk
bordürlerde,köşe ve göbek motiflerinde
beyaz renk ise  bordürlerde ve mihrap
çizgilerinde görülür.             Yağcıbedir
Halıları motifleri bakımından  Karagöz,
Heybe Sulu ve Yedi Elli olarak üç gruba ayrılmaktadır.Bu grupların içinde bir çok
motif çeşidi mevcuttur.Bunlardan bazıları :               Canavar,koyun,geyik,at,yıldız,çiçek,
mührüsüleyman,salyangoz,akrep,kartal,
heybesuyu,eli belinde,mihrap,kırkayak
,çınar yaprağı....Halıların boyutları genelde
110x200 m² dir.        
      Yağcıbedir halıların ömrü 150-200
yıl olup bu halılar kullanıldıkça değer kazanmaktadır.Günümüzde yapımı
devem eden halı dokumacılığında renk
ve desenlerde farklı taleplerin olması
halılarda yozlaşmaya sebep olmaktadır.
Buna rağmen orijinal yapıya bağlı kalınarak
da halı üretimi Yağcıbedir Yörük köylerinin
olduğu (Sındırgı İlçesi Karakaya,Eğridere,Alakır,Çakıllı,Eşmedere
ve Gölcük Köyleri,Bigadiç İlçesi Kayalıdere Köyü,Kepsut İlçesi Ahmetölen Köyü.) yerlerde
devam etmektedir. Ayrıca köylerde 3000
civarında halı tezgahı olup,yılda yaklaşık
olarak 300.000 adet çeşitli ebatlarda halı dokunmaktadır.Ülke ekonomisine yılda
ortalama 1 trilyon TL. arası gelir
sağlamaktadır. .-Zili/Sili: Düz kirkitli dokuma
türü olan zililere Balıkesir’in dağ köylerinde
sık rastlanmaktadır.Kullanılan motif isimleri:
beyaz tabak,gök tabak,çiyan ayağı,tavuk
ayağı ve yedi baladır.Boyut olarak,motif
sayısı ele alınarak,yedi tabaklı veya dokuz
tabaklı olarak zililer yapılmaktadır. Renk
olarak  kahverengi,beyaz,kırmızı,mavi
seçilmekte ve sipariş üzerine renk dokusu değiştirilmektedir.Yörede Kepsut İlçesi’nin
Dedekaşı Köyü Zili dokumalarıyla ünlüdür. 

-Mekikli Dokumalar 

 -Bez Dokuma  : İpliği kumaş haline getirme
işine dokuma denilmektedir.Balıkesir
Yöresinde özellikle Manav Köylerinde
bez dokumalar halen yapılmaktadır.
 Genelde ev sakinleri ve marangoz işbirliği
ile yapılan dokuma tezgahları bu köylerde
hemen hemen her evin bir odasında yer almaktadır.Bez dokumaların atkısında orlon,çözgüsünde pamuk ip,marama adı
verilen baş örtülerinde ise yün ip kullanılmaktadır.Kırsal kesimin ihtiyacını
karşılamaya yönelik olarak yapılan
dokumalar çaput kilim/yaygı,marama
,bohça olarak değerlendirilmektedir.

 -Şayak-Aba Dokuma :Şayak-Aba koyun
yünü veya yapağı kullanılarak “Çufalık”
adı verilen tezgahlarda dokunan kaba ve
kalın bir kumaştır.Bu dokuma çeşidini
daha çok Balıkesir İlçelerinden Balya,
İvrindi,Kepsut ve Dursunbey’de kırsal
kesimde yapıldığı ve giysi olarak kullanıldığı
görülür.